|
|
|
Jan Krzysztof Piasecki
Ludziary
Wydawca: Biblioteka Analiz -Wydawnictwo Biblioteka Słów
Warszawa 2024 r. ISBN 978-83-967745-6-9 174 strony
To bardzo osobista – choć przedstawiana z perspektywy zewnętrznego
narratora – opowieść o wzrastaniu w cieniu osoby silnej,
dominującej, upartej i konsekwentnej, ale pełnej także
wewnętrznych szczelin i pęknięć. To książka o matce i dziecku,
o ich rozłączno-nierozłącznym życiu. Historia biograficzna – a
może nawet autobiograficzna – w której główną rolę odgrywa
matka, kobieta niezależna z piękną kartą z Powstania
Warszawskiego, w którym jako młoda dziewczyna, studentka medycyny
zmuszona była operować rannych i być lekarzem; budująca w czasach
powojennych swój świat, w którym głównym celem będzie
realizowanie miłości do koni. I dziecko – syn Albert – narrator
dorastający w cieniu matki, ale naśladujący jej dążenie do
niezależności, zawsze gotowy do pomocy, wrażliwy i refleksyjny,
szukający swojego miejsca.
W
Ludziarach – tak matka nazywała ludzi żyjących plotkami,
sensacjami i często bez celu – Piasecki opowiedział historię
życia zbudowaną z konkretów, ale wplecioną w tło wydarzeń
politycznych, obyczajowych. Dorastanie Alberta to obraz zmian
zachodzących dookoła, uchwyconych w osobistym spojrzeniu, ale ze
świadomością tworzenia wspólnoty rodzinnej, społecznej,
narodowej. Ta książka łączy w sposób klasyczny losy bohatera z
wydarzeniami świata realnego. Piasecki opowiedział tę historie w
sposób nie tylko prawdziwy, przekonujący, ale także wzruszający i
poruszający. Ta książka uczy prawdy o ludziach i świecie, o
życiu, przemijaniu i śmierci, ale – co najważniejsze – ukazuje
znaczenie wielu wartości- bohaterstwa, miłości, godności i
wierności wyznaczonym celom, tak bardzo potrzebnym, a nieobecnym,
niestety, w dzisiejszym świecie.
Opowieść Jana Krzysztofa Piaseckiego czyta się świetnie.
Epizodyczny układ fabuły zostaje znakomicie scalony w świadomości
i pamięci narratora, który spoglądając trochę przez ramię za
siebie odbudowuje d l a s i e b i e tę przeszłość, a d l a n
a s buduje wciągającą - poprzez język i styl - teraźniejszość.
Takich książek: prawdziwie opowiadających, refleksyjnych, dobrze
napisanych brakuje nam dzisiaj. Ludziary są taką właśnie
brakującą lekturą. WOJCIECH KALISZEWSKI - recenzja, fragment.
Jan
Krzysztof Piasecki
Cegiełki
i inne opowiadania
Wydawca:
Biblioteka Analiz Sp. z o.o. ul. Mazowiecka 6/8, 00-048
Wydawnictwo Biblioteka Słów
Warszawa, 2018 r.
ISBN 978-83-63879-97-6
208
stron
Tekst
z czwartej strony okładki:
Na
„Cegiełki” składa się 11 opowiadań, z których każde stanowi
osobną, zamkniętą formę. To, co je scala, to miejsce opisywanych
zdarzeń, czyli okolice Sokółki na Podlasiu, gdzie żyją
bohaterowie opowiadań Piaseckiego.
Podlaska kraina owiana jest
wciąż mgłą tajemnicy, wiele mówi się i pisze o jej egzotyce i
niezwykłych urokach. U Piaseckiego fenomen miejsca łączy się
człowiekiem. Kim jest mieszkaniec tych okolic? Kim może być? I co
robi ze swoim życiem? Piasecki pyta o to, jak je zbudować lub
odbudować i poskładać z kolejnych dni, takich właśnie –
tytułowych – „cegiełek”.
To opowiadania o świecie, w
którym rządzą emocje i przyzwyczajenia. O tym, co bliskie każdemu
z nas, co nosimy w sobie i z czym nie zawsze możemy lub chcemy sobie
poradzić.
Recenzje
ze skrzydełka okładki:
Proza
Jana Krzysztofa Piaseckiego jest egotyczna, skupiona tak mocno na
swym bohaterze-narratorze, że wydaje się być na granicy tego, co
czytelnik jest w stanie akceptować.
A jednak trudno się od
niej oderwać. A to za sprawą niezwykle silnego zmysłu obserwacji,
umiejętności chwytania i notowania drobiazgów: zachowań,
dialogów, czynności, obyczajów, przedmiotów. Piasecki potrafi
budować z drobiazgów, z tytułowych cegiełek, z bocznych wątków,
szczegółów, szczególików, impresji. Robi to w sposób niezwykle
plastyczny, obrazowy i interesujący.
JAN
STRĘKOWSKI
Bohater
„Cegiełek” żyje w takim mikroświecie, który stanowi doskonałe
odbicie procesów i stosunków zachodzących w szerszej perspektywie
socjologicznej. Konflikty, antagonizmy, obrazy z przeszłości,
kłopoty niszczące ludzką wrażliwość obecne są u Piaseckiego
jakby w szczególnym powiększeniu, ale to wszystko powiązane jest
trwałymi splotami z szeroką historią, tradycją i kulturą. Dzięki
temu lepiej można dostrzec i zrozumieć zawiły i często kręty
bieg ludzkich losów.
WOJCIECH
KALISZEWSKI
|
|
|
|
Jan Krzysztof Piasecki
PIERWSZA WIOSENNA I INNE
OPOWIADANIA
Wydawca: Wydawnictwo Pokolenia
Warszawa, 2003 r.
ISBN 83-918644-0-5
191 stron
Na tle rzeczywistości przełomowych dla Polski lat
"80" i "90" rozgrywa się dramat głównego bohatera -
outsidera zepchniętego na margines - czy może dramat licznych alter ego
tej postaci, występującej pod różnymi imionami; niekiedy w
głównej roli, a czasem w roli obserwatora lub
narratora.
Opowiadania mają żywą, intrygującą akcję. Każde stanowi osobną,
zamkniętą formę. Autor pokazuje niedostosowanie do rzeczywistości
głównego bohatera, kreśli portrety psychologiczne postaci i
śledząc ich losy niekiedy cofa się w przeszłość. Stawia problem
wyborów moralnych, ukazuje przemiany społeczne. Centralnym
problemem tej prozy jest samotność.
Wielkie miasto/Warszawa: przedmieście, podmiejska wieś, osiedla
bloków, stare Śródmieście i Powiśle, atmosfera
poczekalni zespołu adwokackiego ... salon fryzjerski - to
wszystko jest opisane ze znajomością rzeczy i dbałością o
szczegół.
Książka jest w sprzedaży w księgarni internetowej Merlin.pl
Opowiadania można również zamówić bezpośrednio u
autora, pisząc na adres e-mail podany w zakładce Kontakt.
|